Hoe overwin je de angst om iets nieuw te starten

4.7/5 - (3 stemmen)

In de aanloop van de lancering van deze podcast en van mijn hele project in het algemeen, had ik heel veel last van angsten. Die herkende ik niet meteen als angst of schrik, maar meer als uitstelgedrag, negatieve gedachten en het welbekende imposter syndroom,… Ik besefte ook dat ik mij niet langer kon laten leiden door die angst, dus zocht ik een manier om dat te overwinnen.

Vermeldingen in deze podcast:

Transcript 👇

Voor ik begin, nog eventjes een disclaimer: ik ben geen mindset coach en al zeker geen psycholoog. Hetgeen ik in deze podcast vertel zijn mijn eigen ervaringen en mijn eigen oplossingen die ik gezocht heb en geprobeerd heb. Ik zeg je niet hoe je het MOET doen. Want van mij moet je niks. Ik wil alleen delen wat ik ervaar en op dit moment is heel veel angst en schrik.

Nog een tweede disclaimer: bij deze aflevering heb ik me ook laten inspireren door de HBO-serie Game of Thrones… Wie fan is, zal het herkennen, wie geen fan is en totaal niet weet waar ik het over heb, abonneer je NU op Streamz en bekijk die serie.

1. Accepteer de angst

The only time you can be brave is when you are afraid.

— Ned Stark

Of je nu een nieuwe job start, naar een nieuwe klas gaat, start aan de hogeschool of je begint een nieuw project… Elk van die mijlpaalmomenten hebben 1 ding gemeen: we voelen ons een enorm oncomfortabel.

Weet dat met de opstart van nieuwe dingen de schrik er altijd zal bijzijn, omdat we als mens nu eenmaal schrik hebben voor het onbekende.

Feel the fear and do it anyway, daar bestaat een boek over van Susan Jeffers, maar je hoeft het boek niet te lezen, want de oplossing zit eigenlijk al in de titel. Voel die angst, en ga er toch maar voor.

Voel de angst, sta erbij stil, want wat doet dat met jou? Waarvoor ben je het meest bang? Angst om te falen? Angst om beoordeeld of veroordeeld te worden? Heb je angst om gezien te worden?

Putting yourself out there, living your dream, feels like running naked through the streets and having everyone judge you. It feels vulnerable and scary.

— Get Rich Lucky Bitch, van Denise Duffield-Thomas

Ik zal je zeggen wat mijn grootste angst is: dat is de angst om belachelijk over te komen, om veroordeeld te worden en uitgelachen te worden. Dat gaat over kwetsbaarheid.

De boeken van Brené Brown staan al een hele tijd op mijn lijst, maar ik durf er precies nog niet aan beginnen. Maar wat een vrouw hé zeg. Ik kan dus niet naar haar TED-talks of andere video’s kijken zonder dat dat echt letterlijk naar mijn keel grijpt. Zo herkenbaar vind ik dat.

Me kwetsbaar opstellen is zo moeilijk omdat ik een diepe schrik heb om veroordeeld te worden. Niet zozeer door onbekenden of door internet trolls… Maar wel familie, vrienden en kennissen. Of ex-collega’s, werkgevers,… Wat gaan die wel niet denken van mij? En toch…

Soms is de wil om iets te starten (en zichtbaar te worden in mijn geval) zoveel groter dan de angst (voor het oordeel).

Voor mij zit daar ergens het kantelpunt als je het op een grafiek zou zetten: hoe graag wil ik iets, en hoe bang ben ik voor het oordeel? Dus: accepteer de angst, feel all the feels.

Soms heb je ook gewoon tijd nodig om met die angst om te gaan en te voelen waar die angst je brengt, wat je ermee bent en wat je verliest als je die angst niet aangaat en confronteert.

Dus accepteer de angst en feel all the feels: ga die confrontatie aan!

2. Informeer jezelf

Dat is echt letterlijk een mes dat aan twee kanten snijdt. Doe onderzoek, wat heb je nodig, hoe doe je het, hoe kan ik trainen.

Maar doe niet zoals ik in het verleden deed: diepgaand onderzoek doen, maandenlang om dan eigenlijk nog geen enkele actie te ondernemen. Je bent nog geen stap dichter bij je doel.

Geen actie, geen vooruitgang.

Dat noemen ze analysis paralysis. Je bent verlamd door het onderzoek en het overanalyseren van alles. Je gaat niet over tot actie om je doelstelling te bereiken, nee. In je hoofd wel ja, maar je doelstelling zal niet waargemaakt worden als het tussen je oren blijft zitten.

Wat is dan de gulden middenweg? Just in time learning.

Ik zal het met een voorbeeld duidelijk maken:

Je wil graag een online ondernemer worden, maar je bent overwhelmed van alle acties die je moet doen: een website, een freebie, een e-boek, een online cursus, een e-maillijst, marketing, sociale media, Instagram, Facebook, een sales funnel, automatisatie voor betalingen en facturen,…

Dat is gedoemd om te mislukken als je alles in één keer perfect wil.

Maar hoe begin je daar dan aan? Begin bij het begin: start een website, dat is je eigen platform, en zeer belangrijk: ongevoelig voor algoritmes. Bouw niet enkel op instagram of facebook je enige kanaal uit, zorg dat je een eigen platform hebt.

Dat is al een heel project op zich en ik weet dat veel mensen zelfs daar al struikelen over welk platform, welke hosting, welk thema, SEO,…

Niet moeilijk dat je hoofd op den duur op ontploffen staat!

Begin klein: luister wie in je omgeving het meest tevreden is van een bepaald platform en kies daarvoor. Neem snelle beslissingen, echt waar. Ook al is het niet perfect. Onderneem actie.

Telkens je dan op een nieuwe vraag botst, doe je opnieuw onderzoek. En je neemt opnieuw een snelle beslissing. En je past dat dan ook opnieuw toe. Ga je voor WordPress? Oké goed! Welke hosting? Wie is er tevreden van welke hosting? Welke budget heb ik hiervoor nodig? Oké, Combell. Welk thema ga ik kiezen?… Enzovoort.

Voor wie het nog niet wist: ik heb een gratis cursus hierover. Ik toon je volledig van 0 hoe je een WordPress website opbouwt. Heb je dus interesse, ga naar mijn website en meld je aan voor onmiddellijke toegang tot de cursus.

3. Breek alles op in kleine stukken

Hoe kleiner de stapjes die je KAN zetten, hoe beter je gevoel over het totale project.
Hoe meer wins je hebt, hoe meer dingen je kan afvinken en hoe succesvoller je je voelt.

Begin dus klein, zodat je steeds meer wins kan tellen en dat je blijft voortdoen.

Mijn zoon speelt heel graag spelletjes op de iPad, die gratis spelltjes uit de App Store. Het begin van elk spelletje is ZO typisch en herkenbaar: de eerste stapjes die je zet in zo’n spel worden bijna onmiddellijk beloond, je krijgt een badge, 5 badges, je gaat over naar een nieuw level.

Je gaat razendsnel van level 1 naar 5, maar daarna duurt dat proces naar het volgende level steeds langer en langer. We blijven daar steeds naar uitkijken, zodat we dat steeds blijven halen.

Daar is een reden voor dat het in het begin simpel en eenvoudig is en nadien steeds langer duurt. Dat de meeste gratis spelletjes in de App store zo opbouwen in’t begin… Dat is om iemand verslaafd te laten maken aan het spelletje, zodat je op den duur investeert in die dingen.

In het boek Atomic Habits van James Clear lees je dat we als mens niet alleen gemotiveerd zijn bij het krijgen van een beloning, maar dat we ook gemotiveerd zijn door die verwachting van de beloning, dus het uitkijken naar, het verlangen naar die beloning,… DAT is eigenlijk onze motivatie.

Dat is waar onze dopamine levels pieken. Dat is waarschijnlijk ook waarom we telkens als we iets nieuws hebben, eindelijk, dat we alweer uitkijken naar het volgende…

Maak het jezelf dus makkelijk om die beloning te krijgen. Zet kleine stapjes zodat je steeds het gevoel blijft hebben dat je erop vooruit gaat en daarna bouw je de anticipatietijd op.

4. Leg geen te hoge verwachtingen

Ken jij dat concept: instant gratification?

Ik denk dat dat de grootste valkuil is van de kinderen en jongeren die nu opgroeien.

Alles vandaag is instant: neem nu entertainment: series bekijk je op Netflix en kun je bingen. Je hoeft dus niet meer te wachten tot volgende week voor de nieuwe aflevering. Honger? Ja, geen probleem, bestel Uber Eats, Deliveroo of Takeaway, binnen het uur staan ze aan je deur. Een nieuwe hobby proberen? Je kunt vandaag nog cursus starten online.

Ik wil maar zeggen: de tijdsspanne tussen iets willen en iets verkrijgen is extreem kort geworden. Je gaat mij niet horen zeggen dat het in mijn tijd beter was, zeker niet.

Ik vraag me alleen af wat dat fenomeen doet met de perceptie van kinderen en jongeren die het concept van “wachten” niet op die manier zijn aangeleerd zoals wij in onze jonge tijd.

Ik reken mezelf als millennial en ben dus een van de laatste generatie die nog een tijd heeft gekend zonder internet. Mocht je meer willen weten over die generaties, er is super interessante podcast Keihard van Jozefien Daelemans en Dallila Hermans en zij hebben het er in 1 van hun afleveringen over waarom Gen Z de beste is… Zeker eens luisteren, ’t is super herkenbaar en mega grappig.

Maar even terug naar die instant gratification… Het is super ambetant om niet onmiddellijk iets perfect te kunnen presenteren. Het duurt lang, je wordt moedeloos. Je vraagt je af of het ooit gaat lukken… Ik versta dat.

Bijna altijd heb je gewoon tijd nodig. Tijd, dat is het enige. Als je snel resultaat verwacht, overnight succes, kan ik je al op een dienblaadje meegeven dat je teleurgesteld ga zijn.

Dat is zo met gewichtsverlies, met fitness, met een business, een nieuwe hobby…

En zeer belangrijk in deze Instagram generatie: laat je niet afleiden door het proces van een ander, want je weet niet wat er achter de schermen speelt. Ze staan al veel verder in hun proces en je gaat heel snel teleurgesteld zijn als je dezelfde resultaten verwacht.

Spiegel jezelf niet te veel aan de grote voorbeelden.

5. Falen is niet erg

Jon Snow: I failed.
Ser Davos: Good! Now go fail again!

Zelfs de hoofdpersonages falen soms eens.

Als kind werden we afgeleerd om de dingen fout te doen. Een slecht antwoord op een toets werd afgestraft, we kregen er geen punten voor.

In het hoger onderwijs herinner ik me nog goed dat we bij meerkeuzevragen zelfs extra minpunten kregen als we een fout antwoord hadden aangeduid, om zo het gokken op een bepaald antwoord te weren.

Als je de vragen openliet, had je -1 en als je een fout antwoord aanduidde had je -2… Je werd dus nog eens afgestraft om zelfs IETS te proberen!

In retrospect, vind ik dat eigenlijk wel erg. Want die angst om te falen, dat versterkt dat alleen maar. Dat verlamt je en je wil niks meer proberen uit angst om iets mis te doen.

We zijn dus bang om iets fout te doen. Om te struikelen. Of om gigantisch op ons bek te gaan.

Intussen ben ik mij bewust van dat patroon, en probeer ik het met omdenken. Gaat er iets mis? Fantastisch. Ik heb een manier gevonden hoe het niet moet. Als we die misstap niet zien als een fout, maar als een les waar we uit kunnen leren, gaat de angst om te falen verminderen.

6. Denk na over het allerergste doemscenario

Wat is het allerergste dat kan gebeuren als het dan toch misgaat? Wat is the worst case scenario?

Denk daarover na… Ten eerste is dat meestal niet zo heel erg, ten tweede als je erover nadenkt, zie je dat er een aantal oplossingen zijn om te voorkomen dat je op je doemscenario terecht komt. Ten derde als je het kon voorkomen, hoe leef je dan, wat ga je doen als je allerergste doemscenario werkelijkheid wordt… Meestal valt dat ook mee..

Wil je de oefening voor jezelf maken? Tim Ferriss schrijver van The Four Hour Work Week kan je daar verder mee helpen in zijn boek. Zeker een aanrader om stil te staan bij je allerergste doemscenario.

7. Focus op waar jij invloed op hebt

A lion doesn’t concern himself over the opinions of sheep.

— Tywin Lannister

Denk je dat Tywin zo machtig was geworden als hij zich bezighield met de mening van een ander?

Het heeft geen enkele zin om te focussen op Wat gaan ze zeggen?… Voor mij is dit een super-superbelangrijk werkpunt.

Ik ga nu dus tegen jou, maar ook tegen mezelf spreken: het oordeel van een ander, daar heb jij geen controle over. So what?? als ze achter uw rug roddelen.

Als jij weet dat jouw inspanningen je telkens een stap dichter bij je doel brengen, dan ben je al goed op weg. Wat een ander denkt, zegt, doet, daar kun je niks aan veranderen.

Dat is hun visie, hun perspectief en dat is niet noodzakelijk hoe JIJ naar je eigen proces kijkt. Hun mening mag er dus zijn, maar laat je niet beïnvloeden door de mening van anderen.

8. Zorg voor jezelf

Ik merk dat als ik mezelf laat gaan (niet eet of ongezonde dingen, niet drink, niet beweeg,…) dat de angst sneller en harder doorkomt.

Neem dus voldoende me-time, ontspan, probeer uw focus te verleggen. Is dat voor jou yoga, fitness, wandelen in de natuur, fietsen, of ook serietje kijken… Neem tijd voor me-time.

In mijn geval is dat mace training. Ik ben recent gestart met trainen, dus ik ben nog allerminst een expert. Maar ja die mace, dat is toch iets speciaal…

Vroeger volgde ik een online programma met spieroefeningen en gewichten, maar als ik heel eerlijk ben, dat vond ik nogal snel saai.

Nu volg ik elke maandag een uur mace training in de studio en ik voel me echt een ander mens. Wat is die mace nu? Is da nu ook iets uit Game of Thrones of zo?

Stel je voor een strijdknots van vroeger, maar dan zonder de scherpe punten. Hoewel, die bestaan ook, maar dat. isvoor de echte durvers. Dus zo’n stok met een bol op, in totaal weegt dat 4kg dus echt niet zwaar…

Maar wat een uitdaging! Om de oefeningen juist te doen, de juiste spiergroepen te activeren, om in balans te blijven tijdens de oefeningen. Je moet echt de focus houden want zo’n stalen bol van 4kg, dat wil je niet op je hoofd krijgen.

Voor mij is dat een moment van focus, balans, mijn hoofd leegmaken, een fysieke inspanning, waardoor ik eventjes met niets anders bezig zijn dan met mijn bewegingen.

Dus zoek voor jezelf ook zo’n ontspanning, zoek waar je energie van krijgt, waar je je batterijen mee kunt opladen en waar je eventueel je frustraties en je angsten mee kwijt kan. En dat is iets wat ik nu met de mace training kan.

Dat waren mijn tips…

Wil dat zeggen dat ik nu nooit meer bang ben? Integendeel. Ik moet dikwijls. nogveel van die zaken herhalen, ik betrap mezelf op veel van die negatieve gedachten die ik dan probeer om te denken.

Ik vind het nog altijd enorm scary om alles zo open en bloot te doen, om mezelf zichtbaar te maken, om op sociale media te verschijnen, deze podcast,…

Maar zoals Ned Stark (uit Game of Thrones) zei: zonder angst, is er geen moed. Zonder bang te zijn, kun je niet dapper zijn. Het zijn twee tegenpolen die niet zonder elkaar kunnen. Net zoals licht en donker, yin en yang, goed en slecht.

De eerste stap is accepteren dat de angst er altijd in een bepaalde vorm zal zijn. Je moet je gewoon comfortabel voelen bij het oncomfortabele. En dat doe je natuurlijk ook niet van vandaag op morgen, maar het is ook weer een heel leerproces.

Bedankt alweer om te luisteren, en tot volgende week!

Deze vind je misschien ook interessant